Jeroen Teelen

Als kind las je natuurlijk boekjes… Een echte neger zagen we namelijk nooit en áls je er een zag, dan stond je met open mond te kijken… Oké, op de tv (als je die al had) zagen we Mik (Donald Jones) bij Pipo de Clown, maar dat was geen echte neger. Mik was wel heel bijzonder omdat hij helemaal uit New York kwam… dat was toen nóg verder weg dan Amerika… De wereld was zo simpel, als kind kon je alles uitleggen en had je overal een oplossing voor. We spaarden de doppen van zilverpapier die op de melkflessen zaten voor de arme kindertjes in Afrika. Zij hadden honger en daar moest dus al het zilverpapier naar toe. Dat was tenminste de algemene kindermening in mijn klas en we beschouwden het probleem daarmee dan ook als opgelost… Eigenlijk was dat gelijk ook onze enige multiculturele ervaring. Inmiddels zijn we kinderen met bijna zestig jaar ervaring en is er in al die jaren best veel gebeurd. We kijken er nu dus wat anders naar… Een neger past in het normale straatbeeld evenals een Chinees, Surinamer, Ambonees, Marokkaan of een Turk. Kinderdijk lijkt een Chinese wijk en Amsterdam is helemaal een multiculturele smeltkroes. Veel van die mensen zijn hier zelfs geboren… Zij zijn dus Nederlanders maar hebben vaak voor een groot deel toch nog ‘roots’ die al of niet bewust meegesleept worden in de vorm van ouders, cultuur, vriendenkring en daar hebben we wel eens (sommigen misschien zelfs vaak) last van… Tot zover het multicultureel historisch perspectief… [...]  Verder lezen