30 november 2018

Deze Sint heeft in de afgelopen 30 jaar toch wel wat bijzondere verjaardagen meegemaakt… een paar kleine voorbeeldjes (ik zou er een boekje mee kunnen vullen trouwens).  

 1) Sinterklaas versieren…
Ik denk dat ze viel voor m’n mooie grijze krullen, maar ik was echt wel even van de wijs en dat gebeurt me niet zo snel… De week ervoor, bij de officiële intocht, was er een bijzondere ontmoeting bij de dranghekken waar ik de kinderen een handje gaf. Een opvallend mooie en blije moeder met haar kroost vroeg of ik ook bij hen thuis wilde komen. Dat wilde Sint natuurlijk best, dus de afspraak was snel gemaakt. Er lag die bewuste dag wel een halve meter sneeuw, maar Sint stelt kindertjes natuurlijk niet teleur dus reed ie in z’n eigen bolide, door het slechte weer helaas zónder Piet, naar het opgegeven adres. Met de kids liep alles natuurlijk fantastisch en ik was toe aan de laatste ronde. Dat betekent normaliter dat papa en mamma nog even aan de beurt zijn om iets te vertellen… Meestal de een op de ene en de ander op de andere knie, maar… ik had het al gezien natuurlijk… Er was geen papa in de kamer! Mamma meldde dat ze in een scheiding lagen en mijn trieste blik zal het vast niet geweest zijn maar voor ik het wist plofte ze (zonder te vragen) pontificaal in het midden bij me op schoot. U begrijpt, daar had Sint niet van terug. Ze ging zich er ook nog eens echt zo uitgebreid nestelen dat ik achteraf blij was dat grimeur Bessels heel goede schmink had gebruikt anders was het rode hoofd van de Sint er dwars doorheen gekomen. Nu zag gelukkig niemand er verder iets van want ze speelde het verder leuk mee, maar de boodschap was heel duidelijk overgekomen. Bij het afscheid heeft Sint gemeld dat ie nu toch echt weer helemaal terug ging naar Spanje en dus ook niet op een nader moment nog eens incognito op de koffie kon komen… Pffft…. Misschien was die “Sinten-Me-Too” in dit geval dus tóch nog niet zo gek geweest hoor ik nu sommigen bijna hardop denken, maar dat is niet helemaal terecht. Een eerlijke Sint hoor je hier namelijk echt niet over klagen want van iedere nieuwe ervaring leert hij weer wat bij en daar heeft ie natuurlijk bijna alles voor over. De meeste Sinten zijn trouwens heel leergierig en kunnen er alleen maar van dromen om zo’n leertraject mee te mogen maken… Dus nee, deze Sint kijkt er als niet celibatair goedheiligman met een brede glimlach op terug want die herinnering neemt niemand hem meer af. Een Femme Fatale herkent ie inmiddels natuurlijk onmiddellijk en Sint heeft geconcludeerd dat ie leerzame momenten moet koesteren en ze zéker niet proberen te voorkomen door Me-Too-barrières op te werpen.

2) Sint, ik heb mijn opa dood…
Bij binnenkomst in de hal van de school willen alle kinderen graag hun ei kwijt, dat kan natuurlijk gewoon een tekening zijn, de vraag stellen wat ze in hun schoen zullen krijgen, of waarom ze toch niet die racebaan krijgen waar ze nu al drié keer om hebben gevraagd, of ik hun verlanglijstje wel heb gevonden en of ze dit jaar wél alles krijgen wat ze hebben ingevuld en soms dat ze er niets aan konden doen dat hun broertje van de trap was gevallen of de hamster is geëlektrocuteerd omdat de kooi open was blijven staan… En of Sint écht zo druk was geweest dat de buurvrouw de cadeautjes op de stoep moest zetten… Je kunt het zo gek niet bedenken of het is in die ruim dertig jaren wel eens voorbij gekomen. Sint kan de meeste vragen natuurlijk wel aan, maar dit keer zat er een jongetje achter in de zaal zó nadrukkelijk met de vinger omhoog om aandacht te schreeuwen dat ik er niet omheen kon. Toen ik hem wenkte dat ie maar even op schoot moest komen, kwam ie naar voren met z’n papa die hem bij mij op schoot tilde en hij zei:”Sint, ik heb mijn opa dood”. Papa vertelde met betraande ogen dat zijn vader die nacht was overleden… Samen hebben we toen besproken dat dit soms gebeurt en hoe lief opa wel niet was geweest, dat je altijd bij hem op schoot mocht en stiekem een koekje kreeg als oma even niet keek. Kortom alle leuke dingen die opa’s met hun kleinkinderen doen waar oma’s toch echt niet aan kunnen tippen… (ik heb dit verhaal natuurlijk ook in een speciale versie voor oma’s)… Met een hand vol pepernoten en een knipoog naar paps heb ik hem toch ook stiekem een extra cadeautje beloofd en paps gecondoleerd, maar tjonge wat was ik even in onbalans.

3) Sint op het speciaal onderwijs…
Jarenlang was Sint betrokken bij de vieringen van het Sinterklaasfeest op een kleine school binnen het speciaal onderwijs en Sint heeft daar aardig wat leuke herinneringen aan… variërend van “in de ringen door de gymzaal zwaaien (met mijter op) voor groep 8” tot “alle peuters om je heen die allemaal verrukt zijn dat ze Sinterklaas nu eindelijk in het echt mogen meemaken”. De toespraken van Sint waren natuurlijk volledig gericht op de kinderen, maar hadden zeker altijd ook een permanente kwinkslag naar de ouders of het personeel en dat is nog steeds wel een beetje Sint’s motto. Er was echter één bijeenkomst waarbij zelfs de ‘juf’ vreesde dat ik niet ongeschonden het pand zou verlaten… Wat was er gebeurd?

De kinderen zaten in een heel grote groep midden in de ontvangsthal en de ouders zaten in rijen er achter. Om een kind te selecteren had Sint deze keer eens niet gevraagd wie of er een liedje voor hem kon zingen maar de simpele vraag gesteld: “En bij wie van jullie is het thuis altijd een zooitje?”. U begrijpt, vrijwel alle kindervingers gingen gretig omhoog, of ze de vraag nu begrepen hadden of niet… Sint koos niet het mooiste kindje, maar het kindje dat ongetwijfeld slachtoffer was in de groep… een heel dik jongetje met een hele dikke bril, heel lelijk haar en heel… enfin, u weet nu precies wie ik bedoel… die dus! Sint hees ‘m op de ene knie en vroeg vervolgens: “En kanjer, is je vader of moeder er toevallig ook?”. Het antwoord was ja en hij wees met z’n vingertje iemand aan in de meute… Moeder bleek eveneens een kanjer en de uitnodiging om moeder vervolgens op de andere knie te nemen wekte bij de toeschouwers onwillekeurig een soort van medelijden op. Zou Sint een dergelijke fysieke belasting van zijn onderstel kunnen verdragen of niet? Zouden al die kilo’s uiteindelijk tot rust komen… tussen al die kleine kneuters? Daarnaast waren er bij veel toehoorders grote vraagtekens hoe deze confrontatie intellectueel zou eindigen… Het onderwijzend personeel leek al weddenschappen af te sluiten over de uitslag… Gelukkig werd het een geanimeerd gesprek en pepernoten doen wonderen natuurlijk maar ja, op zo’n moment moet je er wat van zien te maken want je hebt de hele situatie ook volledig over jezelf afgeroepen. Het liep gelukkig allemaal goed af maar tijdens Sint’s vertrek hoorde ik iemand zeggen: “Dee stemme lik verdomd vulle op dee van Jeroen Teelen!” Ik was dus gewaarschuwd… de vermomming had zelfs blijkbaar niet voor eenieder afdoende gewerkt.

Na vele jaren en jaarlijkse confrontaties ‘op het randje’ moest Sint toezien hoe ook deze school opging in een groter geheel. Dat stemde me treurig, want als ik terugdenk aan die kwetsbare kleintjes, dan horen die naar Sint’s overtuiging in een kleine overzichtelijke omgeving met veel individuele aandacht en niet op een megaschool waar die aandacht wordt vertroebeld door beheersproblemen van de massa. Maar ja, wat weet Sint daar nu van…

4) Bejaardentehuis…
Je zou zeggen dat bejaarden niet meer in Sinterklaas geloven omdat ze meestal toch geen cadeautjes meer krijgen op die leeftijd, maar de zaal werd elk jaar voller. Wellicht neemt het geloof dus op hogere leeftijd toch weer toe. Mijn insteek was om de draak te steken met Sint’s imago en de zaak eens even lekker wakker te schudden… Een lachend kindergezicht is prachtig, maar een lachende bejaarde is eigenlijk bijna net zo geweldig. Helemaal als je merkt dat iemand die Sint bijna helemaal vergeten was, toch weer een lichte grijns van herkenning vertoont! Het is gewoon heerlijk om mensen te zien genieten. Vaste prik bij de intocht was dus ook altijd het bezoek aan het bejaardentehuis samen met onze burgervader Andries Heidema. die dit voortreffelijk meespeelde. Bij Sint op schoot was natuurlijk niet meer voor iedereen weggelegd, maar het filmpje op Youtube geeft aan hoe we met de hele zaal een swingende stoomboot konden aankondigen.

Om het allemaal wat persoonlijker te maken stelde ik meestal een verpleegster de vraag “En wie moet je in dit gezelschap nu speciaal in de gaten houden?”… U begrijpt, dit levert interessante weetjes op uit de gemeenschap zodat het ook niet een toneelstukje blijft van een andere planeet. Geweldig om te doen dus, voor jong én oud! Een heel fijn Sinterklaasfeest gewenst! `

Jeroen Teelen 2018

040521 / 2152

040522 / 2341