4 januari 2019

30 december 2018, het was weer gezellig bij Sixties Alive (DOK-H2O) in de haven. Dat is typisch Dèventer… een vervallen havengebied wordt weer een hippe woonwijk en een lege schuur, wordt een van de leukste uitjes op de zondagmiddag met gratis live muziek uit de jaren zestig. Gelukkig maar eens in de maand want áls ik ga is dat de enige middag dat ik zondig tegen een ongeschreven regel en de nooit gedane belofte dat ik overdag geen biertje drink. ‘Ik ontkom er niet aan!’ heb ik mezelf gerustgesteld, dus ik heb het te accepteren.

Vanmiddag weliswaar wederom goede muzikanten, maar weinig Sixties. Twee potpourri’s van elk bijna 90 minuten soul is me eigenlijk net iets te veel van het goede maar we staan met drie toetsenisten bij elkaar en zijn gezellig aan de klets. Er komt een zangeres langs die onmiddellijk zegt… “Ah dit is de toetsenhoek!”. Dat zegt genoeg… Het is gezellige ouwe meuk die elkaar al decennia lang kent en waarvan velen ook zelf spelen of gespeeld hebben. De geluidsman is zo’n hippe ‘bejaarde’ die zelfs in het donker nog een zonnebril in zijn afschuwelijk mooie grijze haardos heeft gestoken. Onze ouders zouden jaloers zijn geweest want zij waren destijds op onze leeftijd toch minstens tien jaren ouder…

Dat ‘ouwe meuk’ kun je toch ook wel een beetje zien hoor. Volgens sommigen zie ik er bijvoorbeeld nog best goed uit voor m’n leeftijd, maar die weten ook niet beter dan dat ik de zeventig al lang ben gepasseerd, dus dat laat ik graag zo. Er zijn er bij die er inderdaad nog écht erg goed uitzien. Aan de ene kant vind ik dat geweldig en kijk ik vol bewondering naar zoveel zelfbeheersing. Aan de andere kant bedenk ik dat die wellicht een stukje ‘leven’ hebben gemist of juist onder een zwaar juk van echtelijke discipline gebukt gaan en daar heb ik gelukkig geen last van (zo lang ik gewoon blijf doen wat mijn vrouw zegt natuurlijk). Die ‘gouden middenweg’ blijkt voor velen moeilijk zonder een ononderbroken witte streep… Bij de meesten straalt de waarheid van het leven er inmiddels wel vanaf. Niks blauwe knoop en de opmerking van vroeger dat rookvlees langer meegaat is inmiddels door de hoestende waarheid achterhaald. Ze bleek zelfs een leugen voor velen die er vorig jaar nog wel bij waren. Daar blijft het in onze generatie trouwens ook wel een beetje bij… misschien iets te veel bier of wijn maar geen drugs en stoppen met roken blijft moeilijk. Sommigen zijn er nog steeds niet van overtuigd dat je dat echt moet doen want buiten roken nog steeds paraplu’s in de regen. Een enkeling schudt zelfs zijn hoofd en zegt dat het hem niets meer kan schelen op deze leeftijd. Dat begrijp ik wel, maar ik beeld me in dat ik voor die gedachte tenminste de komende twintig jaren nog te jong zal zijn.

Terwijl ik dit schrijf zijn we net drijfnat thuisgekomen en die biertjes klotsen niet meer in de benen… Morgen is het oudejaarsdag en eten we vanaf 11.00u. traditiegetrouw oliebollen bij de buurtjes twee huizen verderop. Och ja, dat is de tweede uitzondering binnen vierentwintig uur want Willem bakt zulke lekkere oliebollen dat je er toch echt wel een glas punch bij hoort te drinken… daarna wil je namelijk wéér zo’n oliebol en vaak daarna weer…

Om 13.00u worden we er uitgeschopt en gaat ieder zijns weegs om aan het eind van de dag, zo tegen 23.00u, weer helemaal fit te zijn om met alle buurtjes gezamenlijk het nieuwe jaar in te luiden… Vroeger ging dat door tot aan het ochtendgloren maar ook daar zijn we inmiddels te oud voor. Nieuwjaarsdag eten met gezin, broers, zus en alle aanhang… kortom, het is een bijzondere week. Deze week hoort misschien ook helemaal geen principes te kennen, maar slechts rust, liefde en genot. Gewoon doen wat gezellig is en goed voelt. Ik voel ik me volgende week vast weer schuldig genoeg om het dan een halt toe te roepen.

Goede voornemens heb ik bij ‘oud – en – nieuw’ nooit gemaakt en ik vind het een beetje laat om daar nu mee te beginnen. Met dat voornemen in gedachten wens ik mezelf natuurlijk weer zo’n mooi jaar toe en ik besef dat dit alleen lukt als mijn omgeving hetzelfde mooie jaar krijgt toegemeten, dus ik zou zeggen: “We maken er samen weer een feestje van”. Eén ding maakt me echter een beetje weemoedig en dat is dat ik m’n kleinzoon waarschijnlijk nooit meer zo’n mooie opmerking zal horen maken als onlangs. Hij zat zo lekker bij me op schoot en keek heel geconcentreerd in m’n neus, en uiteindelijk vroeg ie: “Opa, waarom heb jij een spinnenweb in je neus?” Hij wordt binnenkort vier en dan is ie groot zegt ie en gaan we, op zijn verzoek, samen vissen bij ons in de vijver, heb ik beloofd… De goudvissen zijn inmiddels gewaarschuwd! Een heerlijk en memorabel 2019!

Jeroen Teelen 2019

040521 / 1107

040522 / 1255