6 juli 2018

Mijn bedrijf deed het goed en dat valt op. Als jong broekie (ong. 35) werd ik gevraagd om bij de lokale Rotaryclub te komen. Ik zag daar helemaal niets in, in zo’n serviceclub.

Samen iedere week lunchen en dan werken aan goede doelen… dat kostte dus tijd en daar was ik veel te druk voor (vond ik zelf).

Aan goede doelen gaf ik trouwens ook al genoeg, dus ik bedankte twee maal. Bij de 3e keer (mijn grootste opdrachtgever van toen, was ook lid en drong aan) heb ik me verdiept in het fenomeen Rotary en de achterliggende gedachte, geniaal! Ik werd vervolgens (jongste) lid en moest even wennen aan de wijze opa’s (veel later ook oma’s), maar ik vond het geweldig! Wat een genot om die mensen elke week te mogen spreken! De primus inter pares van elke beroepsgroep was theoretisch gezien je clubgenoot, dus ik ontmoette mooie, slimme en wijze mensen, elk toppers op hun eigen gebied. Tuurlijk, er kán een keer per ongeluk een balletje of een enkele ‘luchtballon zo’n club binnensluipen maar daar hoef je niet per se naast te gaan zitten! Ik vond het een erg leuke en inspirerende club (dat kan wel erg verschillen per plaats heb ik trouwens gemerkt). In geval van nood kon je ook altijd een clubgenoot om een mening of om hulp vragen en met elkaar konden we zinvolle dingen doen voor de gehele gemeenschap (dat is ook meerdere malen gebeurd)! Als je dan ook nog beseft dat je al deze ’toppers’ wereldwijd tot je netwerk mag rekenen… Ben vele jaren lid gebleven en was in m’n laatste jaar voorzitter. Ook nu nog komen we met een clubje oud-leden maandelijks even bij elkaar om te lunchen en dan houdt een van ons een verhaaltje over een leuk onderwerp. Geen verdere verplichtingen, dus leuk en gewoon doen!

Geaffecteerde tongval…. Iets dat me wel opviel (tenminste meer dan bij de gemiddelde voetbalvereniging) was dat enkele leden toch wel een speciale tongval nastreefden (mijn ouders zouden zeggen “bekakt praatten”). Ik heb er nooit verder over nagedacht en me er ook nooit echt aan gestoord hoor, maar verwonderde me wel over het feit dat zelfs slimme mensen (in mijn ogen dan) er last van konden hebben. Vaak, maar niet altijd, waren ze geboren in ‘oud geld’ zoals dat heet. Ik kom niet uit zo’n nest want wij moesten het echt zelf verdienen maar ik heb het belang van die tongval nooit écht begrepen. Op deze leeftijd krijg je echter de tijd om zelfs over dit soort minder belangrijke dingen na te denken en ik moet er nu wel een beetje om lachen… Je vraagt je af waar het bij helpt?… Ik kom er niet uit…

Functioneel gezien moet je voor iedereen primair verstaanbaar zijn, dus plat dialect is dan misschien niet altijd handig, maar gewoon ABN zonder uitdrukkelijke tongval lijkt mij dan het meest gewenst.

Wat wil je met zo’n bekakte tongval dan extra bereiken? Dat je met meer egards behandeld wordt of dat je eerder serieus genomen wordt? De gemiddelde Nederlander voelt denk ik dat je (al of niet bewust) toch meent dat je meer bent dan het gewone volk. Maar zelfs al zou dat zo zijn, dan is het toch niet sterk om dat oordeel zélf te vellen? Stel je voor, je wordt hulpbehoevend en zij, waarvan je dacht dat je er boven stond, doen je de luier voor… dan kun je je toch alleen maar schamen voor die gedachte en dankbaar zijn dat ze dit desondanks toch voor je willen doen? Als het je is aangeleerd (gezinscode) dan heb je karakter als je je best doet om je daar van te distantiëren en ik ken toppertjes die dat bewust gedaan hebben. De gemiddelde hard werkende burger kan gemakkelijker respect opbrengen voor de kanjer die, ondanks de afkomst, gewoon ABN spreekt dan voor de kanjer die zich een hete aardappel aanmeet. Ik heb in m’n leven trouwens ook genoeg hete aardappels leren kennen die het zwarte garen nog niet eens uitgevonden zouden hebben, dus in dat geval maak je jezelf extra belachelijk. Wees jezelf, wees eerlijk, stel je gedienstig en gelijkwaardig op ten opzichte van je omgeving (daar zijn die clubs voor) en geniet vooral ook van de kwaliteiten die je tot je vriendenkring mag rekenen.

Jeroen Teelen 2018

040521 / 2420

040522 / 2756