13 april 2019

Als kind las je natuurlijk boekjes… Een echte neger zagen we namelijk nooit en áls je er een zag, dan stond je met open mond te kijken… Oké, op de tv (als je die al had) zagen we Mik (Donald Jones) bij Pipo de Clown, maar dat was geen echte neger. Mik was wel heel bijzonder omdat hij helemaal uit New York kwam… dat was destijds nóg verder dan Amerika…

De wereld was zo simpel, als kind kon je alles uitleggen en had je overal een oplossing voor. We spaarden de doppen van zilverpapier die op de melkflessen zaten voor de arme kindertjes in Afrika. Zij hadden honger en daar moest dús al het zilverpapier naar toe. Dat was tenminste de algemene kindermening in mijn klas en we beschouwden het probleem daarmee dan ook als afgedaan. Eigenlijk was dat gelijk ook onze enige multiculturele ervaring. Inmiddels zijn we kinderen met meer dan zestig jaar ervaring en is er in al die jaren best veel gebeurd. We kijken er nu dus wat anders naar… Een neger past in het normale straatbeeld evenals een Chinees, Surinamer, Ambonees, Marokkaan of een Turk. Kinderdijk lijkt een Chinese wijk en Amsterdam is helemaal een multiculturele smeltkroes. Veel van die mensen zijn hier zelfs geboren… Zij zijn dus Nederlanders maar hebben natuurlijk toch nog ‘roots’ die al of niet bewust meegesleept worden in de vorm van ouders, cultuur, vriendenkring en daar hebben we wel eens (sommigen misschien zelfs vaak) last van… Tot zover het historisch perspectief…

Of je het leuk vindt of niet, de mensenmix wordt volgens de natuurwet van de altijd toenemende entropie (chaos) steeds meer een numerieke afspiegeling van de verscheidenheid binnen de wereldbevolking. Tuurlijk, je kunt alle grenzen dichtgooien, maar zelfs dán! Het is een utopie te denken dat je op een menswaardige manier verdere vermenging zou kunnen voorkomen. Je kunt er (begrijpelijk) boos om worden, want het betekent per definitie inleveren van eigen identiteit. Dit geldt overigens voor álle betrokkenen. De oneliners zijn dan ook niet aan te slepen, maar tegen oneliners helpt natuurlijk geen enkele rede. Een andere kijk op de situatie is de vraag hoe je moet investeren in de randvoorwaarden om dit proces beheersbaar te houden en een verdere integratie maximaal te stimuleren en vooral verzuiling in ons land tegen te gaan. Ik ben niet links of rechts of voor of tegen buitenlanders, maar ik denk dat er op deze wereld maar zeer weinig écht slechte mensen rondlopen. De meeste mensen zijn op zich van goede wil maar ze komen niet altijd in een situatie terecht die dit ook uitbetaalt en hoe meer we die mensen in een verdomhoekje plaatsten, hoe meer ze zich tegen ons zullen keren. Dat is een heel menselijke reactie… Dus voorzichtig met wat je wel of niet doet op generiek niveau! Dissidenten (de ASO-zoekers) moeten natuurlijk wel gelijk bij de haren gepakt worden (dat zijn ze meestal ook gewend in hun eigen land) want anders is het een vrijbrief voor ongewenst gedrag. Ik denk dat we ook bij dat laatste nogal wat steken laten vallen. De verwachting dat ze zich hier als ‘gast’ zullen gedragen lijkt me niet onredelijk en ik zou ze op z’n minst ook gelijk aan het werk zetten en de taal laten leren, of ze hier nu mogen blijven of niet. Als je hier bent, ga je gelijk aan het werk (daarmee geef je ze namelijk een zinvolle dagbesteding, dus een dagelijks doel) en als je je misdraagt ben je ook direct weer weg. Ik hoor ’t al… “Je hebt makkelijk praten…” Dat is misschien waar, maar de aanpak tot nu toe was dan ook wel het andere uiterste…

Jeroen Teelen 2019

040521 / 2139

040522 / 2853