50 Onze Multiculturele samenleving?…

13 april 2019

Als kind in de jaren vijftig van de vorige eeuw, las je natuurlijk boekjes… Een echte neger zagen we namelijk nooit, en áls je er een zag, dan stond je met open mond te kijken. Oké, op de tv (als je die al had) zagen we Mik (Donald Jones) bij Pipo de Clown, maar dat was geen echte neger. Mik was bijzonder omdat hij helemaal uit New York kwam… dat was destijds nóg verder dan Amerika…

De wereld leek toen zo simpel. Als kind kon je alles uitleggen en had je overal een oplossing voor. We spaarden de doppen van zilverpapier die op de melkflessen zaten voor de arme kindertjes in Afrika. Zij hadden honger, dus het zilverpapier moest naar hen toe. Dat was de algemene kindermening in mijn klas en we beschouwden het probleem daarmee als afgedaan. Eigenlijk was dat ook onze enige multiculturele ervaring. Inmiddels hebben we meer dan zestig jaar ervaring en is er veel veranderd. We kijken er nu anders naar.
Een neger past nu net zo goed in het straatbeeld als een Chinees, Surinamer, Ambonees, Marokkaan of Turk. Kinderdijk lijkt een Chinese wijk en Amsterdam is helemaal een multiculturele smeltkroes. Veel van deze mensen zijn hier zelfs geboren. Ze zijn Nederlanders, maar hebben natuurlijk nog ‘roots’ die, al dan niet bewust, meegesleept worden in de vorm van ouders, cultuur en vriendenkring, wat soms (sommigen misschien zelfs vaak) tot problemen leidt. Tot zover het historisch perspectief…

Of je het leuk vindt of niet, de mensenmix wordt volgens de natuurwet van de altijd toenemende entropie (chaos) steeds meer een numerieke afspiegeling van de verscheidenheid binnen de wereldbevolking. Tuurlijk, je kunt alle grenzen dichtgooien, maar zelfs dán! Het is een utopie te denken dat je op een menswaardige manier verdere vermenging zou kunnen voorkomen. Je kunt er (begrijpelijk) boos om worden, want het betekent per definitie inleveren van eigen identiteit. Dit geldt overigens voor álle betrokkenen. De oneliners zijn dan ook niet aan te slepen, maar tegen oneliners helpt geen enkele rede. Een andere kijk op de situatie is de vraag hoe je moet investeren in de randvoorwaarden om dit proces beheersbaar te houden en verdere integratie maximaal te stimuleren, en vooral verzuiling in ons land tegen te gaan.

Ik ben niet links of rechts, of voor of tegen buitenlanders, maar ik denk dat er op deze wereld maar zeer weinig écht slechte mensen rondlopen. De meeste mensen zijn van goede wil, maar komen niet altijd in een situatie terecht die dat uitbetaalt. Hoe meer we die mensen in een verdomhoekje plaatsen, hoe meer ze zich tegen ons zullen keren. Dat is een heel menselijke reactie. We moeten voorzichtig zijn met wat we doen op generiek niveau. Dissidenten (de ASO-zoekers) moeten natuurlijk wel meteen aangepakt worden (dat zijn ze meestal ook gewend in hun eigen land), want anders is het een vrijbrief voor ongewenst gedrag. Ik denk dat we ook op dat vlak nogal wat steken laten vallen. De verwachting dat ze zich hier als ‘gast’ zullen gedragen, lijkt me niet onredelijk. Ik zou ze op z’n minst gelijk aan het werk zetten en de taal laten leren, of ze hier nu mogen blijven of niet. Als je hier bent, ga je gelijk aan het werk, wat je een zinvolle dagbesteding en dagelijks doel geeft. Misdragen betekent direct weer weg. Ik hoor het al… “Je hebt makkelijk praten…” Dat is misschien waar, maar de aanpak tot nu toe was ook het andere uiterste…

Jeroen Teelen 2019

040521 / 2139

040522 / 2853

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.