at gaat er toch mis met het Corona-prik-draagvlak?

Ik heb erg getwijfeld of ik me (als bijna 68-jarige leek) wel in deze discussie zou moeten mengen, want we hebben inmiddels natuurlijk ruim 17 miljoen virologen. Morgen wordt een goede kennis met een behoorlijk publieke functie (72 jaar, voor zover ik weet redelijk gezond en ook zeker niet te dik) gecremeerd. Hij is, niet gevaccineerd, op de IC beland en binnen enkele dagen dus in het crematorium. Bij het afscheid gisteren waren de opmerkingen van de bezoekers (in mijn geval enkele bejaarde dames buiten) al niet van de lucht: “Dat verwacht je toch niet van iemand met zo’n functie… Onbegrijpelijk dat hij zich niet heeft laten… etc. etc.” Deze (in mijn ogen) kort-door-de-bocht-oordelen hebben me toch doen besluiten dit berichtje te schrijven. Ik hoop dat het wat begrip kweekt.

Ik kan niet ontkennen dat ik een jaar geleden ook zo dacht, maar inmiddels kijk ik er wel wat minder (ver)oordelend naar en die nuancering in dit (voor)oordeel bij mezelf vind ik op z’n minst opmerkelijk. Het argument van iemand anders bij het mortuarium die meldde dat je ook ziek kunt worden als je wel gevaccineerd bent, zegt natuurlijk meer over de persoon zelf dan over de zin van vaccinatie. Je kunt natuurlijk nog steeds overal aan doodgaan, maar de kans om dat als oudere nu heel snel te doen ten gevolge van corona is aangetoond kleiner voor een gevaccineerde. Dat was (en is) eigenlijk nog steeds mijn persoonlijke maatstaf. Je afweersysteem zoveel mogelijk de kans geven om zelf aan het werk te gaan lijkt me (als leek) natuurlijk nog beter, dus als gezonde jongere zou ik er zelf wat voorzichtiger mee zijn. Inmiddels heb ik zelf ook twee prikken gehad en kreeg ik twee weken voor de booster toch corona. Smaak en reuk waren drie of vier dagen weg, maar verder geen problemen, dus bijna asymptomatisch. Niets schrikbeeld dus en zelfs milder dan het lichtste griepje. Of dat komt door de vaccinatie kan ik niet aantonen, maar ik was er blij mee, ook met het krijgen van corona trouwens, want dat levert meer weerstand op dan alleen een prikje, heb ik begrepen.

Wat doet iemands mening veranderen? Ik kom dus uit de ‘prikwillige’-hoek maar ben inmiddels wel wat ontvankelijker voor andere inzichten in bepaalde situaties dan een jaar geleden. Ik zou nu kleine kinderen bijvoorbeeld niet zo snel laten prikken. Softenon (jaren vijftig) staat me namelijk nog goed voor ogen, alle wetenschappelijke toelichting en uitgesproken vertrouwen destijds ten spijt, want de wetenschappers waren toen ook heel enthousiast, maar het bleek jaren later toch een prik met desastreuze gevolgen. Ik weet de reactie van experts: “Jeroen, dat is niet met elkaar te vergelijken, heel ander soort vaccin, veel beter en breder getest… etc.” en toch… Destijds namen we een beslissing met de kennis van toen en dat doen we nu weer. Een leek kan die afweging niet zomaar maken en de wetenschap heeft zich op dit vlak destijds wel vergist en is op z’n minst voorbarig geweest en boet dan in op betrouwbaarheid!

Mijn grootste probleem is dat ik als leek niet de theoretische achtergrond heb om zelf, goed gefundeerd, te kunnen kiezen (en met mij geldt dat denk ik voor het overgrote deel van de bevolking). Het enige dat ik altijd huldig is dat diezelfde wetenschap wel de beste ‘waarheid’ is die we hebben. Al het andere is vermoeden, geloof of kwakzalverij. Ik kan niet anders dan de wetenschappelijk aangetoonde verbanden tussen handelen en resultaat als uitgangspunt nemen, ook wetend dat er altijd aanvullende of zelfs geheel nieuwe inzichten zullen blijven komen (ook op het gebied van virusbestrijding). We handelen naar de wetenschappelijke inzichten van het moment. De wil van de mensen is er wel om iets te doen, maar het fundament onder de keuze is blijkbaar voor velen te mager. Zeker als blijkt dat ook experts niet op één lijn liggen, gaan velen op zoek naar meer informatie en bredere discussies. Je overtuigt deze mensen dus niet zomaar met wat conclusies uit de persconferentie. Daarmee wordt het lastiger om alle neuzen dezelfde kant op te krijgen. Het enige dat je dan als overheid kunt doen is, denk ik, zorgen dat je zoveel mogelijk wetenschap deelt en openlijke discussies voert met mensen die er belangrijke bezwaren tegen menen te moeten hebben.

Wat me opvalt?

Zeer matig vertrouwen in een overheid waar ‘onderhandelen, vergissen maar zelfs ook liegen, een slecht geheugen en laag bij de grondse uitlatingen’ de maat blijkt te zijn en niet ‘kennis, oprechtheid, visie en leiderschap’. En het wordt er niet beter op, want hoewel ze in het begin effectieve (maar meest voor de hand liggende) maatregelen heeft getroffen om de virusverspreiding in te dammen, staat nu de kwaliteit van initiatieven en onderliggende afwegingen steeds meer ter discussie. De ‘kort-door-de-bocht uitleg van de periodieke persconferentie’ is voor steeds minder mensen voldoende en het is heel begrijpelijk dat verhalen als die van Dr. Geert Vanden Bossche ((kinderen)) niet laten vaccineren) en vooral die van Dr. Michael Yeadon (Big Brother alarm) gehoor vinden.

Of ze wel of niet gelijk krijgen? Geen flauw idee, hoewel een groeiende wereldbevolking en toenemende technologische ontwikkeling vanzelfsprekend om meer regelgeving en controle vragen, dus dat wordt de komende decennia zeker een item. Maar ik vind het aanmatigend om de mensen die zich daar dan in verdiepen te discrimineren op hun behoefte of angst voor de toekomst. Wees blij dat niet iedereen zomaar acteert als lemmings en laat ruimte voor andere inzichten, ook al is dat ogenschijnlijk niet altijd even wenselijk.

(N.B. Dit betreft dus een heel andere groep dan de groep die zich alleen maar laaft aan een ‘goeroe’ die achter een bewezen idiote gedachte aanhuppelt. Dat is in mijn ogen het Wappie-Collectief waar geen enkel kruid tegen gewassen is. Voor hen is er alleen het eigen gelijk, ongeacht de werkelijkheid, en blijft (metaforisch) de aarde altijd plat. Die groep laat ik hier dus bewust buiten beschouwing.)

De groep die ik hier bedoel bestaat uit mensen met een gedegen achtergrond, die dondersgoed weten hoe wetenschappelijk onderzoek werkt en die met cijfers komen die niet in alle kranten staan, maar wel degelijk valide blijken. Het fundament onder hun handelen is dus geen onwil of wappie-gedrag, maar een gebrek aan betrouwbare informatie, het niet publiekelijk voeren van de juiste discussies en het onvoldoende verdedigen van geprioriteerde belangen. Dit alles aangevuld met het gebrek aan visie bij het management van ons land waardoor ook nog eens elk perspectief voor de bevolking ontbreekt. Zo is Spanje bijvoorbeeld voornemens om corona als een normale griep te beschouwen (het sterftecijfer is percentueel veel lager geworden) en zij ontwikkelen daar nu een aanpak en regelgeving omheen die zal worden afgestemd op Europees niveau. Of het werkt of niet, gaan we zien, maar het getuigt wel van ondernemend leiderschap om zo’n weg in te slaan en het geeft de Spaanse bevolking een perspectief en de moed om in deze weg te investeren. Ik kan dat met de beste wil van de wereld niet vergelijken met de situatie hier.

Een beschadigd vertrouwen in het wetenschappelijk fundament onder maatregelen. Ik ga mijn competenties niet te boven als ik beweer dat de ‘kwaliteitsmedia’ en wetenschappers die in het begin de rol van aerosolen naar de prullenbak verwezen en Maurice de Hond openlijk als niet-wetenschapper diskwalificeerden, achteraf bezien zelf wel voorbij hun competenties gingen. Ik heb het programma gezien en ik vond het meer een nederlaag voor die media en de wetenschappers (die zich puur leken te willen profileren) dan voor Maurice de Hond die slechts vertelde wat hem, na onderzoek, opviel. Dat we vervolgens toch uiteindelijk mondkapjes gingen dragen was uitsluitend ter voorkoming van grote druppels? Sanne Blauw schreef er een aardig artikel over. Ook het feit dat Maurice achteraf niet openlijk door dezelfde wetenschappers in ere is hersteld of excuus met toelichting kreeg, maakte mij wat terughoudender in mijn vertrouwen in diezelfde wetenschappers als er weer eens iets werd geroepen. Waarom wordt zo’n man bijvoorbeeld niet verder uitgedaagd om lopend onderzoek te ondersteunen?

Ik constateer een zeer betuttelden overheid die meent de wijsheid te moeten dicteren aan de domme burger. Een filter of wetenschappelijke discussies, over publicatie van artikelen stimuleert een ‘ongehoord’ behoefte. Daarmee schiet ze in eigen voet.

Dit is geen dogmatiek van een niet-/welprikker en het is geen stemmingmakerij, het is de behoefte waar mensen mee zitten die zelf ook blijven nadenken…

Jeroen Teelen
9 januari 2022

Toevoeging 17 januari omtrent Covid-vaccinaties bij kinderen…

Onze Nederlandse huisarts Dr. Jan Vingerhoets heeft 15 jan 2022 een open brief gestuurd aan artsen en verpleegkundigen van de GGD omtrent zijn zorgen over het inenten van 5-11 jarige kinderen… Het onmiddellijk verwijderen van zijn brief door Linked-in is een heel goed voorbeeld van machts-handelen i.p.v. rationeel handelen waarbij externe (politieke?) druk tot actie moet hebben geleid. Geef dan weerwoord en houd de discussie (en dus ook de brief) toegankelijk! We zijn toch geen dictatuur? Als we niet heel erg zeker weten wat gevolgen voor deze kinderen zijn (Dr. Robert Malone) mag je iemand toch niet kwalijk nemen dat ie geen enkel risico wil nemen? Een afdoende antwoord op die vraag heb ik niet gelezen. Dat is dus op z’n minst onvoldoende onder de aandacht gebracht, maar iedereen z’n eigen keuze natuurlijk.

Ik las ook dat sommigen vinden dat je kinderen bij deze prik-keuze moet betrekken en dat vind ik zeer discutabel. Die (jonge) kinderen spreken zich niet uit vanuit kennis en levenservaring maar vanuit vertrouwen in de volwassene die hen toespreekt of wenselijk gedrag. Dat betekent dat ze dus eigenlijk niet zelf kiezen en dat de hele opzet om ze te betrekken niet zinnig is.

040522 / 479