NEE Géén collectes, wij doneren op onze eigen wijze.
NEE Géén verkopers of geloofs-overtuigers.

Ik weet nog wel dat ik vroeger heb overwogen om zo’n ding naast de deur te plakken toen colporteurs om de haverklap iets kwamen verkopen of de Jehova’s steeds opnieuw ‘Jezus trachtten te brengen’. Zonde van je tijd en inmiddels zie je deze mensen gelukkig ook vrijwel niet meer langs de deuren leuren, want dat is door de wet aan banden gelegd. Rest ons nog wel die collectant die (in zijn vrije tijd overigens) geld ophaalt zodat anderen (dus niet die collectant zelf) er mee geholpen kunnen worden…
Ik begrijp de ergernis, het ongemak, de verstoring van de zeer belangrijke dingen die je op dat moment altijd aan het doen bent natuurlijk donders goed… Daar zit niemand (zelfs een gulle gever niet) écht op te wachten en dat beseft die collectant zelf ook heel goed! Tóch vindt ie dat ie een goed argument heeft om desalniettemin bij je aan te bellen. De ‘sticker-mensen’ menen daarnaast óók heel goede argumenten te hebben om een collectant juist niéts geven en zelfs niet eens de deur voor ze open te doen, meestal onderbouwd het een van de volgende argumenten:
1 ‘Uit principe’ (whatever that may be).
2 De overheid dient die zorg op zich te nemen, dáár ligt de verantwoordelijkheid.
3 Wij doen zelf al genoeg aan het vermeende onderwerp waarvoor gecollecteerd wordt.
4 Ik wil niet gestoord worden.
5 Ik geef niet want het helpt toch nergens bij.
6 Zakkenvullers met een grote strijkstok, die ga ik niet spekken. Heb je dat niet gelezen van die directeur?…
Kortom… “Bel niet bij me aan s.v.p.” en liefst met uitroeptekens!!!

Mij vrouw collecteert al jaren voor het KWF en ze slaat de deuren met zo’n plaatje/sticker gewoon over. Er zijn namelijk maar heel weinig mensen die dat hebben. Ze vindt het ook niet de moeite om een discussie aan te gaan. Sinds enkele jaren maak ik samen met mijn kleindochter (9) ook deel uit van het collectanten-team maar dan voor ‘het gehandicapte kind’ en ze begreep niet waarom sommige mensen dergelijke bordjes op de deur hadden want “Het is toch voor een heel goed doel?”. Tja, toen moest ik wat natuurlijk, dus we hebben samen gefilosofeerd over de waarde van bovenstaande argumenten en kwamen tot de volgende overwegingen:

1 Een dooddoener zonder ratio… In mijn eigen taal: “Een niet erg slimme opmerking”, het primaire kenmerk van vele ‘zeer principiëlen’.
2 De overheid legt een globale ‘deken’ over de volksbehoeften. Extra initiatief moet zélf geld bijeen brengen. Een goede reden om (gemandateerd) een collectant in te zetten.
3 “Wij doen al genoeg want we hebben namelijk zelf een gehandicapt kind”. Hier schrok ik van want dat houdt in dat als deze mensen zelf niet meer voor hun kind kunnen zorgen, ze ook niet verwachten dat anderen die zorg dan toch op zich nemen? Ik was echt even met stomheid geslagen…
Trouwens, áls je al doneert, dan ben je toch blij dat ook de collectant dit doel steunt en er ook nog eens zijn vrije tijd voor opoffert?  Die laat je dan toch niet voor een dichte deur staan? Ik zie de logica niet…
4 In zeer zeldzame gevallen een uitstekend argument. Zet dan de deurbel uit zodat ook de postbode met uw pakje u niet zal storen.
5 Weinig empatisch maar een eigen keuze natuurlijk. Wellicht komt er ‘met de jaren’ enige nuance in dat standpunt.
6 Soms gaat er iets niet zoals verwacht. Dat geldt bij alle organisaties. “We betalen geen belasting meer omdat ‘Den Haag’…”? Laten we de rest van de maatschappij verloederen omdat ergens een fout is gemaakt? ‘Pak onrecht aan maar schiet vervolgens niet gelijk elk initiatief af’ lijkt me een meer verstandige insteek.

De conclusie van onze (mijn kleindochter en ik) overweging was dus dat men het slechts lastig vindt en niet gestoord wil worden en dat de oorspronkelijke sticker-redenen al lang door de wet zijn ingehaald. Van goed doordachte en valide argumenten is eigenlijk geen sprake meer. Misschien daarom even de volgende simpele overweging:

• Die Collectant neemt in eigen tijd de moeite om zich in te zetten voor ‘getroffenen’ binnen onze maatschappij die extra hulp nodig hebben. Een op zich zeer sociale insteek die je graag van iedereen zou zien dunkt me. Misschien zet u er op sommige punten vraagtekens bij, maar besef als het echt een discutabel onderwerp zou zijn, er geen vergunning wordt afgegeven en weinigen bereid zullen zijn te collecteren. U mag natuurlijk altijd zo’n twijfel bij de collectant neerleggen.
• Collectes bewijzen jaar op jaar dat er een heel substantiële bijdrage door geleverd wordt… vele kleintjes… U kunt altijd achterhalen wat er met de opbrengst wordt gedaan of wat er mee is bereikt.
• Waarom de focus op een ‘fout’ (die maakt u zelf ook) en niet kijken naar de bredere/totale toegevoegde waarde?
• Iedereen kan een al of niet kleine bijdrage leveren aan een goed maatschappelijk doel.
• Zelfs met een heel kleine gift toon je tenminste nog respect naar de collectant die zich inzet. Moeten we niet zuinig zijn op mensen die bereid zijn om onbaatzuchtig bij te dragen aan onze samenleving?
• Misschien gaat het straks wel over uzelf, uw kind of verwante.

U begrijpt… ik ben inmiddels van mening veranderd en ik ben zelfs trots op ‘de collectant’. De opmerking “Wat goed dat je dit doet” is wat ie verdient in plaats van een dichte deur dunkt me.

Dus weg met die asociale sticker en als het toch echt moet, dan misschien een met als opschrift:

“Ik heb alles al”
&
“Ik ben al bekeerd”

…dus voor dergelijke doelen: zonde van uw tijd…

Jeroen Teelen

25 november 2022