20 juli 2018

De zoon/dochter neemt de zaak over? Ik weet nog goed dat m’n zoon als tiener een keer thuis kwam met de vraag “Pap, moet ik later de zaak overnemen?” Ik heb toen onmiddellijk geantwoord: “Nee jongen, daar waag ik de zaak en m’n kinderen niet aan. Als jij een bedrijf wilt dan begin je gewoon zelf” (dat heeft ie vervolgens trouwens ook gedaan). Het was er uit voor ik er erg in had maar de opmerking was wel uit de grond van mijn hart. Ik heb te vaak bij anderen gezien dat het fout ging en die enkele keer dat het wel goed ging was voor mij dus onvoldoende garantie dat hij er gelukkig van zou worden. In de meeste gevallen hielp zoon- of dochterlief gewoon de zaak om zeep. Dat draagt je kind dan dus de rest van z’n leven met zich mee en anderen wrijven het er ongetwijfeld ook nog eens (al of niet goed bedoeld) in tijdens een ‘verjaardag’. Ook als de zaak gewoon doorkabbelt heeft Pa ‘m toch opgericht en krijg je er weinig credits voor terug. Zelfs als je het bedrijf verder uitbouwt blijft toch het commentaar dat je in een gespreid bedje kwam. Kortom, voor mij was het eenvoudig om te kiezen “Je moet het niet willen, tenzij”… Tenzij? Ja, want als hij onmiddellijk had aangegeven dat hij het als zijn levensdoel zou zien om het bureau verder uit te bouwen, dan had ik natuurlijk onmogelijk nee kunnen zeggen, maar gelukkig was dat niet aan de orde. Ik zeg met opzet ‘gelukkig’ want dan had ik zelf nooit kunnen stoppen! Daarover zo meer… Ook voor het bedrijf is een dergelijke keuze een rad van avontuur. Dat moet je niet willen. Je klanten en je werknemers mogen verwachten dat jij je best doet om de club aan capabel management over te dragen. Dát verdient dus prioriteit en niet het feit dat het je zoon of dochter is!

Vanaf m’n 46e ging ik toch steeds meer met tegenzin naar m’n werk. Ik had duidelijk teveel van mezelf gevraagd gedurende lange tijd en betaalde daar toch ook de tol voor. Op m’n 48e ben ik tijdelijk gestopt vanwege hoge bloeddruk en na 2 jaren besloot ik om de zaak volledig over te doen aan m’n collega (die had al bewezen het te kunnen) en helemaal te stoppen (gelukkig kon dat financieel). De bloeddruk is weer prima en ik heb nog steeds de tijd van m’n leven als vrijwilliger op diverse terreinen, interim bestuurder, muzikant, opa en full time genieter. Nog betrokken bij de zaak? Nee, dat leek me niet verstandig, maar als ik ‘m had overgedaan aan m’n zoon had ik het nooit los kunnen laten en was ik er dus misschien al niet meer geweest!

Jeroen Teelen 2018

040521 / 2640

040522 / 2836