HET WAS GENIETEN!
Gisteravond was de vuurdoop van het Requiem-Koor! In verband met de vakantieperiode kon niet iedereen aanwezig zijn, maar het voelde als een warm bad… voor mij een heerlijke avond (en ik hoop natuurlijk voor iedereen). Ik heb er vertrouwen in gekregen. Het Lacrimosa is een ware drempel voor de sopranen, maar die waren geweldig… Volgende week gaan we de Lacrimosa-puntjes op de ‘i’ zetten en daarna door met het Kyrie!
Koor, Ans Booy en Irene Hendriks (en alle helpers) bedankt voor deze geweldige aftrap!
Hoi Jeroen,
Wat super om te lezen dat de vuurdoop voelde als een warm bad! Erg mooi nieuws en we komen binnenkort een keer kijken op de repetitie. Dan kunnen we volop jullie werk gaan promoten, zodat iedereen volgend jaar in de rij staat om jullie fantastische concerten te beleven!!
Groet, Machteld & Moniek
Nou, dat waren dus mijn eerste ervaringen met een (heel) groot koor. Twee uurtjes hebben we gisteravond gerepeteerd en daarna mochten we laten horen wat we dan wel gerepeteerd hadden, namelijk het Lacrimosa uit het Requiem van Mozart. De aanloop naar de klanken was losjes en er was sprake van een ontspannen sfeer. Rustig, maar vol passie en energie vertelde Jeroen wat de bedoeling was, hoe hij het graag wilde hebben en wat hij allemaal van plan was. Na de openingswoorden en enkele stemoefeningen gingen we in drie groepen gescheiden oefenen, om na een dik uur weer herenigd te worden en met het resultaat de kerk te vullen.
Even een klein uitstapje: Toen ik nog bij Foon zong, had ik de naam van Jeroen Teelen wel eens horen vallen en na afloop van een van onze shows had ik hem wel eens gezien, maar gesproken hadden we elkaar nog nooit. In de avond van 4 juli kwam daar verandering in, want tijdens het maken van de geluidsopnames voor een CD van Foon, zag ik Jeroen voor het eerst ‘in actie’. Daarna was het zomervakantie en daarna werd het stil… tot twee weken geleden, want toen begon ik met Jeroen te mailen over iets wat ik na afloop van de opnames bij hem thuis had laten liggen. In de mailwisseling die volgde maakte ik hem allereerst een paar complimenten over de manier waarop hij werkt: informeel, professioneel, humoristisch en vooral ‘gewoon’…. heerlijk dus om mee samen te werken. Nadat we wat muzikale ervaringen hadden uitgewisseld, vroeg Jeroen me of ik geen zin had om mee te doen met het Mozart project. De dagen vlogen voorbij en van het één kwam het ander en gisteravond schudden we elkaar voor de tweede keer de hand, deze keer niet bij hem thuis, maar in die prachtige Sint-Martinuskerk in Twello.
De indruk die ik gisteravond van hem kreeg was nog precies hetzelfde, want de manier waarop hij de zaken aanpakt is echt geweldig en aan de voorbereiding zal het beslist niet liggen. Ik moet zeggen dat de eerste resultaten van het Lacrimosa toch al veelbelovend klonken. Met mijn telefoon had ik een klein stukje opgenomen en vanmorgen liet ik het aan een collega horen. “Mooi!!” zei ze en uit de manier waarop ze het zei en hoe ze daarbij uit haar ogen keek, wist ik dat ze het echt meende. Een andere collega riep in het voorbijgaan: “Mozart” en daarmee was het duidelijk dat Mozart nog steeds ‘leeft’. Het was een bijzondere ervaring en ik vond het fijn om de aftrap mee te mogen maken. Op naar Wenen zou ik zeggen!!!
Groetjes, Jan Vos