30 juni 2018

Die overtuiging heb ik al van jongs af aan en nu, bijna vijftig jaren verder, is dat beeld is nog steeds niet genuanceerd maar eerder bevestigd. Het sluit wel een beetje aan bij het vorige stukje over de ziektekostenverzekeringen voor rokers. Dit soort clubs (banken, verzekeraars) zag ik als jong volwassene slechts als profiteurs en dat beeld is door de jaren helaas niet veranderd. De categorie van ‘weinig inhoud vermomd in exclusieve herenkostuums en met veel blabla en weinig toegevoegde waarde in een veel te luxe pand van onze centen…’.

Het is wellicht een combinatie van ervaringen, zoals het kwaliteitsniveau van de producten en het niveau van de gesprekken, de reclame-uitingen (verhoogde premie voor rokers was er een van). Ik snap best dat bankieren en verzekeren een maatschappelijk doel dienen en ik wil die organisaties zeker niet allemaal over een kam scheren maar ik denk dat menigeen zich herkent in het beeld omtrent banken dat wanneer je geld nodig hebt, je bijna vermogend moet zijn om geld te kunnen lenen (ze ontberen de (proces)kennis om hierin tot juiste keuzes te komen, spelen daarom altijd op safe en zijn daarmee dus alles behalve een toegevoegde waarde, laat staan zelf ondernemend). Als je wel geld hebt komen ze met fondsen en beleggingsadviezen waar je niet zelden armer (beheerskosten e.d.) van wordt. Ze pretenderen echter wel deskundig te zijn en hebben hiertoe allerlei cursussen en opleidingen gevolgd, met niet als laatste doel om te weten welk product(en) je wanneer moet aanbieden (dus niet wat is in dat geval het best voor de klant). Zo ontstaat allerlei ‘institutionele deskundigheid’ die niets meer met ‘waardevermeerdering voor  de klant’ van doen heeft maar vooral wel met ‘waar verdien ik het meest aan’.

Als uw beleggingsadviseur zelf geen rijk man is geeft dat toch te denken dunkt me. Die vraag heb ik zo’n adviseur inderdaad wel eens gesteld en dan kijken ze je aan alsof je een grapje maakt. Nee man, ik ben bloedserieus!

De kleinere spaarders worden wettelijk nog een beetje beschermd maar de grotere spaarders kunnen rustig tonnen inleveren door uitstekend verpakte, maar niettemin inferieure, producten zoals slecht gemanagede Investment Funds en verdampende Lijfrentepolissen zodat je oude dag financieel heel anders uitpakt dan je destijds is voorgehouden. Ik heb die wereld nooit goed begrepen, het was, is en wordt ook niet mijn wereld, maar ik had er (zoals velen) natuurlijk wel mee te maken. Misschien is dat ook de reden waarom ik er wat cynisch naar kijk. Het riekt er permanent naar foute of discutabele producten, diensten en topsalarissen waar ‘oud geld’ elkaar bestuurlijk de ballen toespeelt en er zijn altijd goed doordachte kleine letters of algemene voorwaarden om zorg te dragen voor uitstekende verklaringen en vrijwaringen. Kortom, niet een club met een duidelijk, eerlijk en helder verhaal die ook z’n verantwoordelijkheid neemt en maatschappelijk positief uitstraalt.

Bij verzekeringen herkent iedereen wel het beeld dat je je overal tegen kunt verzekeren behalve tegen het niet uitkeren bij schade. Oftewel, premie betalen lukt wel, maar schade vergoed krijgen is soms een vak apart.

Je voelt je bijna schuldig als je een keer iets meent te moeten claimen en dan nog blijft het een verrassing of er niet kleine lettertjes komen opdraven. Als ‘kleine lettertjes’ veelvuldig onderwerp van gesprek zijn mankeert er toch iets aan je product of aan de communicatie over je product, is mijn overtuiging. Alle bonnetjes bewaren en de kleine lettertjes goed lezen… het wordt een dagtaak die je de klant niet aan moet willen doen! Ook hier wil ik niet alle verzekeraars over een kam scheren, maar dit is wel het gemiddelde beeld van de ‘klant’ en dat mag de bedrijfstak toch zorgen baren dunkt me. Ook de verzekeraar heeft hier vanzelfsprekend weer uitstekende verklaringen voor maar er verandert niets, al decennia lang niet! Extra pijnlijk wordt het als de verzekeraar of bank bijvoorbeeld moet uitleggen aan de mensen die de premie/rente/kosten betalen waarom ze in zo’n vreselijk groot, duur en overmatig luxe ingericht pand zitten (die vraag heb ik ook een keer gesteld en dan valt het helemaal stil en gaan we snel over naar een ander onderwerp). Het geld druipt ervan af… een museum zou trots zijn op de kunst die er hangt en maar sport of goede doelen sponsoren…

Ze vinden zelf dat ze het heel goed doen maar ‘de klant’ voelt dat heel anders. Die voelt dat ie dus veel te veel premie betaalt of veel te weinig rente krijgt, kortom, belazerd wordt. Je zou nog kunnen zeggen dat ze zelf moeten bepalen wat ze met hun ‘winst’ doen, maar nee, het is niet hun geld! Ze doen het met ons geld! Als ze failliet gaan is de iets grotere spaarder namelijk wel degelijk echt al zijn geld kwijt en zolang niet tenminste een inleggarantie wordt geboden, ongeacht het bedrag, doen ze dit dus met ons geld en dat zouden we als samenleving niet moeten pikken!

Dan heb je tot slot nog de nieuwe initiatieven (productvernieuwing noemen ze dat intern) die door ieder weldenkend mens onmiddellijk als inferieur gezien zouden moeten worden (het wordt door de jaren heen dus ook niet langzaam beter).

Verzekeringsorganisaties die bijvoorbeeld beweren dat je te veel premie betaalt omdat je er zelf nooit van hebt geprofiteerd (de man met de baard die maar geen autopech heeft gehad). Dat soort clubs ondermijnen m.i. het fundament van verzekeren, namelijk; je individuele onvoorziene problemen kunnen handelen dankzij collectieve draagkracht!.

Het feit dat je premie betaalt geeft je recht op schade? of, als je geen schade hebt gehad dan zou je toch ook geen premie moeten betalen? Verzekeringen voor hoger opgeleiden? Wat een onzin en wat een (wederom) goedkope en minne trucjes om klanten te werven. Dat de gebroeders de tv-commercials hiervoor maken snap ik al niet, maar dat de meute zo’n club niet gelijk publiekelijk afschiet… Het is niet slim en ik zie het als misbruik/misleiding door wederom gebruik te maken van impulsieve publieke reacties.

Als Univé mij een vergoeding geeft van 10.000 Euro bij een schade van 35.000 Euro (elders verbrande muziekinstrumenten (oorzaak derden) en hun expert en ik waren het volledig eens over de hoogte van die schade) alleen omdat ik niet alle bonnetjes had bewaard, voel ik me opgelicht. “Zonder winstoogmerk” en “Daar plukt u de vruchten van?” Laat je niks wijsmaken!

Maak reclame met een eerlijk en goed doordacht product en niet met kletspraat en het sponsoren van sport of goede doelen… Misschien is dat alles wel de oorzaak van mijn cynische houding ten aanzien van de integrale financiële ‘dienstverlening’… Er is de afgelopen vijftig jaren niets in veranderd en dát vind ik het meest trieste, onze kinderen worden er dus wederom de dupe van. Ook hier zou ik dus zeggen: Consument: Wees wijs en gebruik de ‘pen’ om de branche wakker te schudden! En “dienstverleners”; Ga je schamen en verzin een beter product en verleen een eerlijke dienst want daarmee moet jij je onderscheiden van de anderen met betere producten en niet met een groter pand, goede doelen, sport en klinkklare leugens!

De branche treedt zelf blijkbaar niet corrigerend op dus misschien is het een idee om in de financiële sector strakkere product-kaders te formuleren en winst fiscaal af te romen zodat het overtollige geld in ieder geval terugvloeit naar de gemeenschap?

Mocht ik de enige zijn die zich herkent in het voorgaande, dan heb ik het erg mis en zal ik mijn excuses moeten aanbieden voor mijn geestelijk onvermogen, maar…
Als ‘de klant’ zich al decennia herkent in het bovenstaande beeld rondom banken en verzekeraars, kun je dan als branche trots zijn op jezelf of moet er toch echt iets veranderen?

Jeroen Teelen 2018

040521 / 2050

040522 / 2210