Inferieure bedrijvigheid? Banken & Verzekeraars

30 juni 2018

Al sinds mijn jeugd zie ik banken en verzekeraars als instellingen die vooral profiteren van hun klanten. Nu, bijna vijftig jaar later, is dat beeld niet veranderd, maar juist bevestigd. Dit soort clubs – gekleed in exclusieve herenkostuums en gevestigd in veel te luxe panden – voegen weinig waarde toe, terwijl ze ons geld gebruiken voor hun eigen gewin.

Ervaringen met Banken
Mijn ervaringen met banken en hun producten laten weinig aan de verbeelding over. Wanneer je geld nodig hebt, moet je bijna vermogend zijn om te kunnen lenen. Ze missen de kennis en het lef om echte keuzes te maken en spelen altijd op veilig. Dat maakt hen allesbehalve een toegevoegde waarde, laat staan ondernemend. Heb je wel geld, dan komen ze met fondsen en beleggingsadviezen waar je vaak armer van wordt door verborgen kosten en matige prestaties. Ze pretenderen echter wel deskundig te zijn. Via cursussen hebben ze geleerd welk product verkocht moet worden en hoe het moet worden aangeboden, waarbij het klantbelang vaak ondergeschikt is aan het eigenbelang. Zo ontstaat ‘institutionele deskundigheid’ die niets te maken heeft met ‘waardevermeerdering voor de klant’, maar alles met ‘waar verdien ik het meest aan’.

Als je beleggingsadviseur zelf geen rijk man is, geeft dat toch te denken, nietwaar? Die vraag heb ik zo’n adviseur inderdaad wel eens gesteld, en dan kijken ze je aan alsof je een grapje maakt. Nee, man, ik ben bloedserieus!

Ervaringen met Verzekeraars
Bij verzekeringen herkent iedereen wel het beeld dat je je overal tegen kunt verzekeren, behalve tegen het niet uitkeren bij schade. Premie betalen lukt altijd, maar schade vergoed krijgen is soms een vak apart. Je voelt je bijna schuldig als je een keer iets moet claimen, en dan nog blijft het een verrassing of er niet ineens kleine lettertjes opduiken. Als ‘kleine lettertjes’ zo vaak onderwerp van gesprek zijn, dan mankeert er iets aan je product of aan de communicatie erover.

Neem bijvoorbeeld Univé. Toen ik een schade van 35.000 euro wilde claimen, kreeg ik slechts 10.000 euro uitgekeerd, simpelweg omdat ik niet álle bonnetjes had bewaard. Hun expert en ik waren het volledig eens over de hoogte van de schade, dus dat was geen punt van discussie, maar toch werd ik afgescheept. En dan durven ze te adverteren met slogans als “Zonder winstoogmerk” en “Daar plukt u de vruchten van”? Laat je niks wijsmaken!

Nieuwe Initiatieven en Misleiding
En dan heb je nog de nieuwe initiatieven die door ieder weldenkend mens onmiddellijk als inferieur gezien zouden moeten worden. Verzekeringsorganisaties die beweren dat je te veel premie betaalt omdat je er zelf nooit van hebt geprofiteerd – zoals de man met de baard die maar geen autopech heeft gehad. Zulke clubs ondermijnen wat mij betreft het fundament van verzekeren: je individuele onvoorziene problemen kunnen oplossen dankzij collectieve draagkracht.

Het feit dat je premie betaalt, geeft je recht op schadevergoeding, toch? Of, als je geen schade hebt gehad, zou je dan ook geen premie moeten betalen? En dan die verzekeringen voor hoger opgeleiden? Wat een onzin en wat een goedkope trucjes om klanten te werven. Dat de gebroeders hier tv-commercials voor maken, begrijp ik al niet, maar dat de massa zulke clubs niet meteen publiekelijk afschiet… Het is niet slim, en ik zie het als misbruik en misleiding door wederom in te spelen op impulsieve publieke reacties.

Conclusie
Maak reclame met een eerlijk en goed doordacht product en niet met kletspraat en het sponsoren van sport of goede doelen. Misschien is dat alles wel de oorzaak van mijn cynische houding ten aanzien van de integrale financiële ‘dienstverlening’. Er is de afgelopen vijftig jaar niets in veranderd, en dát vind ik het meest trieste. Onze kinderen worden er dus wederom de dupe van. Ook hier zou ik dus zeggen: Consumenten, wees wijs en gebruik de ‘pen’ om de branche wakker te schudden! En aan de “dienstverleners”: schaam je en verzin een beter product. Verleen een eerlijke dienst, want daarmee moet jij je onderscheiden van de rest, niet met een groter pand, goede doelen, sport, en klinkklare leugens!

De branche treedt zelf blijkbaar niet corrigerend op, dus misschien is het tijd om in de financiële sector strakkere productkaders te formuleren en winst fiscaal af te romen, zodat het overtollige geld in ieder geval terugvloeit naar de gemeenschap.

Mocht ik de enige zijn die zich herkent in het voorgaande, dan heb ik het erg mis en zal ik mijn excuses moeten aanbieden voor mijn geestelijk onvermogen. Maar als de klant zich al decennia herkent in het bovenstaande beeld rondom banken en verzekeraars, kun je dan als branche trots zijn op jezelf, of moet er toch echt iets veranderen?

Jeroen Teelen 2018

040521 / 2050

040522 / 2210