kyrie – Violins & CBass_0003
Laatste blogs
- 86 Ingesleten denkpatronen? Het doorbreken van ingesleten denkpatronen Ik schrok van de mate waarin ingesleten denkpatronen ons kunnen beïnvloeden. We worden allemaal vroeg of laat geconfronteerd met deze vastgeroeste ideeën, en vrijwel niemand is er volledig tegen bestand. Vaak hoor je zinnen als: “We doen het al jaren zo…”, “Dat is ons van kinds af met de paplepel ingegoten” of “Iedereen doet het toch zo?”. Dit soort uitspraken toont aan hoe sterk we ons vasthouden aan wat bekend en vertrouwd is. Gedrag verantwoorden door te verwijzen naar gewoonten bij onszelf of anderen kan soms logisch zijn, maar het kan ook ons vermogen tot kritisch denken en oordelen belemmeren. Natuurlijk maak ik me hier zelf net zo schuldig aan als ieder ander, maar het besef hiervan zette me aan het denken. Ik ben ervan overtuigd dat hoe kleiner je wereld is, hoe meer je last hebt van deze vastgeroeste denkpatronen. Twee situaties die ik heb meegemaakt, springen daarbij in het bijzonder naar voren. Als agnostisch (amateur)organist en dirigent speel ik al meer dan vijftig jaar op kerkorgels en vleugels, zowel bij religieuze diensten als bij gelegenheden zoals huwelijken en begrafenissen. Hoewel ik geen band heb met religie of geloof, ben ik toch altijd actief geweest in deze gemeenschappen vanwege de mooie orgels, akoestiek en mijn passie voor muziek. Wanneer ik gevraagd word om te spelen, voel ik echter wel de vrijheid om naast het begeleiden van de (volks)zang ook zélf te kiezen welk stuk ik speel op de vrije momenten. Een ervaring die me vooral is bijgebleven vond plaats tijdens de communie in een katholieke kerk, waar ik besloot Music van John Miles te spelen. Al bij de eerste noten werd het doodstil in de kerk, wat voor mij altijd een teken is dat de muziek goed wordt ontvangen. Het stuk gaf me de kans om me helemaal uit te leven, en ik was tevreden over het resultaat. Na afloop van de dienst was er koffie voor de aanwezigen, en ik kreeg vele complimenten. Terwijl ik daar stond, merkte ik echter een oudere dame op die me herhaaldelijk aankeek. Uiteindelijk kwam ze naar me toe en sprak ze me aan. “Nu ik u hier toevallig toch spreek,” begon ze, “moet ik zeggen dat u goed hebt gespeeld, maar ik vind dat dit stuk niet thuishoort in een kerk. Als het nu een mooie psalm was geweest…” Dit soort opmerkingen kreeg wel vaker en ik vond het belangrijk om maar meteen te reageren. “Zo toevallig was het nu ook weer niet, want u bent heel bewust naar me toe gekomen en hebt duidelijk de moeite genomen om mij hierover aan te spreken. Maar ik begrijp niet waar u de overtuiging vandaan haalt dat dit stuk niet in de kerk thuishoort. Misschien bedoelt u dat u dit niet gewend bent, en dat kan ik respecteren, maar het geeft u geen recht om te oordelen of mijn keuze gepast is.” Ik vervolgde door haar uit te leggen dat elke tijd en cultuur een eigen muzikaal gezicht heeft gehad. “In de vroegste kerkdiensten werd er helemaal geen muziek gespeeld,” vertelde ik. “Later introduceerde paus Gregorius eenstemmige gezangen, wat destijds door velen als ongepast werd gezien. Vervolgens kwamen meerstemmige zang, het gebruik van orgels en zelfs orkesten, die allemaal aanvankelijk weerstand opriepen. En tegenwoordig worden in veel kerken jongerendiensten met bands geaccepteerd, iets wat aanvankelijk zeer veel weerstand opriep. Een week later ontving ik tot mijn verrassing een briefkaart van deze dame. Ze schreef: “Ik heb erover nagedacht en u hebt gelijk. Excuus voor mijn eerdere reactie.” Dit voorval deed me realiseren hoe diep ingesleten gewoonten kunnen zijn, en hoe zelden mensen bereid zijn om hun denkpatronen te herzien. Desondanks is het mogelijk, mits we bereid zijn om open te staan voor nieuwe perspectieven en kritisch naar onze eigen overtuigingen te kijken. Natuurlijk heb ik er destijds ook over nagedacht wat ik wel en niet in een kerk tijdens een dienst ten gehore kon brengen en wat ik dan aanmoest met kritiek van voorganger of publiek. Uiteindelijk heb ik mijn argumentatie gevonden en besloten dat als mijn muziekkeuze niet past, het wellicht beter is om me niet te vragen!9 september 2024 - 14:48
- 85 Het Bestaan van Goden? Argumenten Vóór en Argumenten Tégen…4 september 2024 - 15:14
- 84 Femke Halsema maakte zich zorgen over polarisatie in Amsterdam?3 september 2024 - 17:56
- 83 BUSINESS-READER (verzamelde tips voor ondernemers)17 augustus 2024 - 13:58
- 82 De ontwrichtende hoofddoekjes-discussie (Esmah Lahlah) in de tweede kamer?6 juli 2024 - 20:49
Populaire blogs
- 18 Wim Eijk verantwoordelijk voor uitschrijvingen bij de R.K. Kerk! (9.514)
- 52 Mozart’s Requiem… een project van 100 in een dozijn of toch iets bijzonders? (6.279)
- 20 Opgroeien in of tussen de arbeidersbuurten (6.181)
- 2 Een roker moet meer verzekeringspremie betalen? (4.945)
- 46 Politieke blunders, volks-populisme… hoe gemakkelijk lopen we mee met de meute…en wat schieten we op met demoniseren? (4.567)
Categorieën
Archief
- september 2024
- augustus 2024
- juli 2024
- februari 2024
- december 2023
- oktober 2023
- september 2023
- augustus 2023
- april 2023
- maart 2023
- januari 2023
- december 2022
- november 2022
- oktober 2022
- augustus 2022
- juli 2022
- maart 2022
- februari 2022
- januari 2022
- mei 2021
- december 2020
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- juni 2017
- april 2016
- december 2013
- oktober 2013
- juli 2013
- juni 2013
- april 2013
- maart 2013
- januari 2013
- december 2012
- oktober 2012
- september 2012
- juni 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!