Nederland verliest zijn morele ruggengraat door bestuurlijke slapheid, angst voor ophef en inconsistent beleid. Voorbeelden zoals schorsingen van docenten, kunstcensuur en dubbele standaarden rond tradities (Kerst vs. Ramadan) tonen hoe overmatig moralisme leidt tot zelfcensuur, willekeur en maatschappelijke verdeeldheid. Kernprobleem: instituties buigen voor emotionele druk in plaats van principes te verdedigen, wat vertrouwen ondermijnt en polarisatie versterkt. Oplossing: terug naar redelijkheid, heldere grenzen en moed om debat toe te staan – zelfs als het ongemakkelijk is.