MTS Deventer

Ik was 23 toen ik de HTS (Elektrotechniek) had afgerond… en het was januari (semester systeem). In de avonduren had ik ook mijn pedagogisch didactische aantekening gehaald (gewoon omdat ik lesgeven leuk vond en dat dus in ieder geval tot de mogelijkheden wilde behouden). Pas na de zomer zou ik instromen op de Universiteit Nijmegen (wisk/natuurk./Sterrenk.), dus ik had eigenlijk een half jaar over… Het was ‘mazzel hebben’ dat er juist op dat moment op de MTS in Deventer, mijn geboortestad, een docent (dhr. Klein Onstenk) voor een half jaar naar zijn geboorteland (ik dacht Indonesië) ging. Ik had dus een baan gedurende dat halve jaar en enorm geluk met het lesrooster. Trouwens, voor de liefhebbers…. ik vond ook nog de oude tentamens en proefwerken uit die tijd…. Ik gaf één vak eerstejaars (proefwerken), één vak tweedejaars (proefwerken) en had voor de rest alleen de eindexamenklassen voor digitale techniek. Sommige jongens waren rond mijn eigen leeftijd en ik heb er een gouden tijd gehad. De leerlingen zelf ook trouwens, want door mijn kennis van microprocessoren/computers kregen zij een vak inclusief een zelf gemaakt eindexamen waar geen enkele andere MTS in Nederland op dat moment aan kon tippen… Het vak ‘microprocessoren’ wás er namelijk gewoon nog niet! (Notulen afd. Electronica 7-4-1978) Na de eindexamens (Deelnamelijsten (hier vind je dus de namen van je mede klasgenoten terug!)  1, 2, 3, 4, waren er feesten bij de geslaagden thuis natuurlijk en het is meerdere malen gebeurd dat vader of moeder later in de avond bij me kwamen om me een hand te geven met het excuus dat ze niet doorhadden dat ik de leraar was… Heerlijk!

Ik hoop dat er nog oud leerlingen zijn die dit lezen, want ik zou het wel leuk vinden om weer eens wat van ze te horen! 

Twee anekdotes zijn me uit die tijd bijgebleven...
De eerste was dat ik vond dat iemand er niet uitgestuurd moest worden als hij spiekte bij een proefwerk. Dus moest het wel zo worden dat ze bij mij niet kónden spieken. De sport was om, voordat een proefwerk begon, spiegels en reflextors (overheadprojector, ramen e.d.) zo te positioneren dat ik de hele klas kon overzien terwijl ik ‘schijnbaar’ heel nonchalant naar buiten stond te kijken… Zo kon ik, zonder me om te draaien, commentaar geven op alle ‘illegale’ interacties in de klas. Van collega’s kreeg ik later de feedback dat ik volgens de leerlingen ogen in m’n achterhoofd had. Haha.

De tweede was eigenlijk mijn allereerste les. Het was januari en steenkoud. Ik moest over een binnenplaats lopen naar het klaslokaal (eindexamenklas) en zag dat ze alle ramen hadden opengezet. Ik hoorde op afstand al zeggen “Oh, ’t is een broekie”. Eenmaal binnen in de klas stond m’n tafel op scherp, stonden de krijtjes boven op het bord en was het een lawaai van jewelste. Zelfvertrouwen had ik wel dus ik werd er niet echt anders van en kreeg een glimlach op m’n gezicht… een half jaar daarvoor zat ik namelijk zelf ook nog in de banken dus ach… ik pakte de krijtjes van het bord en schreef m’n naam (incl. voornaam, hetgeen, zeker toen, ongebruikelijk was) op het bord, zette de tafel goed, knoopte m’n lekker warme vest dicht, deed het laatste raam dat nog niet open was ook in de uiterste stand en pakte m’n shagbuidel… (iets dat tegenwoordig natuurlijk ondenkbaar is). Ineens kwam er stem achteruit de klas “Weer zo’n milieu-verontreiniger!”. Het werd stiller en er werd wat gegiecheld, ik stak m’n shagje op en vroeg: “Hoe ben jij vanmorgen op school gekomen?” Hij antwoordde:”Gewoon op de brommer!”, waarop ik zei dat ik op de fiets was en vond dat hij, tegen de tijd dat ik net zoveel milieu verontreinigd zou hebben als hij, weer recht van spreken had. De klas moest lachen want ik had (dat wist ik toen natuurlijk nog niet) er eentje te pakken gehad die ze niet al te hoog hadden. Na dit eerste ‘uitprobeerseltje’ heb ik geen andere ‘probleempjes’ meer gehad en was de sfeer uitstekend.

Ik kon na dat halfjaar een vast contract krijgen op die MTS en hoewel ik het er enorm naar m’n zin had trok de natuurkunde toch al mijn aandacht, dus dat was voor mij echt geen optie. Op naar Nijmegen dus, met weer een leuke extra levenservaring op zak!